قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی (۲) و بروز که روشن گردد و پیدا.

وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشی‌ (۱) بشب که در سر جهانیان درآید.

وَ ما خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثی‌ (۳) بآفرینش نر و ماده.

إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی (۴) که کردار شما بس پراکنده است و دورادور از یکدیگر.

فَأَمَّا مَنْ أَعْطی‌ امّا آن کس که از تن و مال خویش حقّ بداد وَ اتَّقی‌ (۵) و بپرهیزید.

وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی‌ (۶) و وعده نیکو استوار داشت.

فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری‌ (۷) آری او را ساخته کنیم و آسان.

وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنی‌ (۸) و امّا آن که دست فرو گرفت و خود را بی‌نیاز دید.

وَ کَذَّبَ بِالْحُسْنی‌ (۹) و وعده را دروغ شمرد.

فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْری‌ (۱۰) آری ساخته کنیم و آسان کار راه دوزخ او را.

وَ ما یُغْنِی عَنْهُ مالُهُ و چه سود دارد و چه بکار آید او را مال او؟ إِذا تَرَدَّی (۱۱) آن گاه که بسر در دوزخ افتد!

إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدی‌ (۱۲) بر ماست آگاه کردن.

وَ إِنَّ لَنا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولی‌ (۱۳) و ما راست آن گیتی و این گیتی.

فَأَنْذَرْتُکُمْ آگاه کردیم شما را ناراً تَلَظَّی (۱۴) از آتشی زبانه زنان.

لا یَصْلاها نسوزد بآن إِلَّا الْأَشْقَی (۱۵).

الَّذِی کَذَّبَ وَ تَوَلَّی (۱۶) مگر آن بدبخت که دروغ‌زن گرفت و برگشت.

وَ سَیُجَنَّبُهَا و از آتش دور کرده آمد الْأَتْقَی (۱۷) آن پرهیزگار.

الَّذِی یُؤْتِی مالَهُ آن که مال خویش می‌دهد یَتَزَکَّی (۱۸) بآن پاکی و هنری و نیکو نامی میجوید

وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ و نیست هیچکس را بنزدیک او دستی تُجْزی‌ (۱۹) که آن را پاداش میباید کرد.

إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلی‌ (۲۰) مگر جستن خشنودی خدای خویش را آن برتر بزرگوارتر.

وَ لَسَوْفَ یَرْضی‌ (۲۱) و آری خشنود گردد.