سواران نوشان چو بشتافتند

به بیت المقدس خبر یافتند

که شاه جهان رفت زی باختر

همان کوش با لشکرش سربسر

از آن جا سوی باختر تاختند

روان از غم و رنج بگداختند

شتابان رسیدند نزیک کوش

نه با مرد کوش و نه با اسب توش

چو پیغام و نامه بدید و بگفت

برآشفت و از غم همه شب نخفت

چو رنگ شب تیره گون پاک شد

ابا نامه نزدیک ضحاک شد

فرستادگان را بر شاه خواند

شنیده همه پیش او باز راند

برآشفت ضحاک و با کوش گفت

که با باد باید که باشی توجفت

ز لشکر بدو داد پانصد هزار

سواران رزم و دلیران کار

بدو داد منشور خاور تمام

شه خاورش گفت در نامه نام

فراوانش بخشید هرگونه چیز

ز دینار، وز تاج و ز تخت نیز

هم از یاره و افسر خسروان

هم از اسب و ساز و سلیح گوان

بدو گفت دشمن بنیرو بود

که دو سال دارای چین او بود

چنان رو که ناگه بر او برزنی

بن و بیخ دشمن همه برکنی

ببوسید روی زمین پیش شاه

وز آن پس برون برد لشکر به راه