زاهدان با شاهدان همخانه‌اند

گرد هر شمعی دو صد پروانه‌اند

اهل دل در بت پرستی آمدند

شاهدان بت، دیده‌ها بتخانه‌اند

با پری‌رویان نماند عقل و هوش

جمله معذورند اگر دیوانه‌اند

روی خوب آیینه خود ساختند

در سر زلف بتان چون شانه‌اند

از لب معشوق می‌نوشند می

فارغ از خم‌خانه و پیمانه‌اند

عارفان ما را ملامت می‌کنند

آن گران‌جانان ز دل بیگانه‌اند

مردم بینا دل جوهرشناس

چون همام اندر پی دردانه‌اند