گنجور » حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام

شمارهٔ ۲۲۳

زلف سیهش، آتش بیداد برآورد

دود از شکن طرّهٔ شمشاد برآورد

برخاست مرا از قفس سینه صفیری

شور از دل مرغان چمن زاد برآورد

رخساره نمودیّ و مرا مردمک چشم

در دیده سپندی شد و فریاد برآورد

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...