ز بی مهریّ او، داغم چراغ مرده ای دارد

گل حسرت کشی، نه خورده ای، نه برده ای دارد

نه تنها صرصر فریاد من، شوریده صحرا را

چو دریا چشم پرشورم، نمک پرورده ای دارد

به خاک من گذرکن، تا ببینی لاله زاری را

مزار خشک زاهد، سبزهٔ پژمرده ای دارد