هر چه بستیم و گشودیم عبث

هر چه گفتیم و شنودیم عبث

راه مقصود به جایی نرسید

پای پر آبله سودیم عبث

غفلت از حادثهٔ دهر بلاست

در ره سیل غنودیم عبث

عرصهٔ هر دو جهان تنگ فضاست

بال پرواز گشودیم عبث

عالمی چهره به ما گشته حزین

عبث آیینه زدودیم، عبث