علیرضا دباغ (باران)
بیت هفتم به شکل زیر درست میباشد :
حیات زنده دلان در گداز خویشتن است
نمرده شمع کجا از گداز می گذرد ؟
علیرضا دباغ (باران) در ۴ ماه قبل، شنبه ۴ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۴۱ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۵:
با سلام به آقای علیرضا ساقی
در باره بیت : " مستور و مست هر دو چو از یک قبیله اند ما دل به عشوه ی که دهیم اختیار چیست "، باید در نظر گرفت که اختیار ، غیر از معنای خاص و فلسفی آن ، به معنای : برگزیدن ، یا ،" نیک را برگزیدن" است . که براساس این معنی و با توجه به معنی مصرع اول ، که میگوید بین دو گروه مستور و مست تفاوتی نیست ، معنی مصرع دوم منطقی تر است که چنین باشد : پس ما ، دل ، به ناز و خودنمایی یا نیرنگ کدامشان بدهیم ؟ و کدام را برگزینیم ؟ که جواب این پرسش را حافظ در مصرع قبلی داده است : هیچکدام ، چون با نگاه عمیق تر، هر دو عملا یک شیوه واکنش و تفکر هستند .
علیرضا دباغ (باران) در ۲ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۰۷ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۲:
سلام سامان
با توجه به معنی دو بیتی که این جمله بخشی از آنهاست ، معنی این جمله قابل فهم خواهد بود . توضیح اینکه سعدی در بیت اول ، کرم و نیکی کردن نسبت به دیگران را به درختی تشبیه کرده است که هر کجا ریشه بگیرد بسیار رشد میکند و پربار میگردد سپس سعدی به فردی که کرم کرده است توصیه میکند که اگر امیدواری که از میوه این درخت بهرمند شوی ، یا بعبارت دیگر ، کرم تو ، اثر خوبی برتو بگذارد ، نباید هنگامی که کرم میکنی بر دیگران منت بگذاری و آنها را شرمنده خود سازی ،و سعدی این منت گذاشتن را به اره ای تشبیه میکند که پایه درخت را قطع میکند .. پس میگوید با منت گذاشتن بر دیگران ، اره برپایه این درخت منه ( مگذار ).
علیرضا دباغ (باران) در ۲ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۴۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷۳:
بنظر من معنی بیت
حیث ما کنتم فولوا شطره
با زجاجه دل پری خوان توییم
چنین است :
همانطور که در قران نیز به این موضوع اشاره شده است که عاشقان او هرکجا که باشند سزاست که روی به جانب خانه ی او داشته باشند ، ما نیز مانند افسونگران ، رو به سوی شیشه ی دل خود داریم و در ظرف شیشه ای دل خویش ، افسون میخوانیم تا وجود پری وار تورا ، به سوی خویش بخوانیم و در آن ببینیم .
علیرضا دباغ (باران) در ۲ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷۳:
با تشکر از متن و توضیح علی اقا در تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۹۹
باید بگویم در بیت :
گوی زرین فلک رقصان ماست
چون نباشد چونکه چوگان توییم
صحبت از می نیست
زیرا کلمات بکار رفته و معنی انها مشخص است : گوی زرین فلک (که هم اشاره به خورشید دارد و هم بمعنای کلی فلک میتواند باشد ) بدست ما به رقص در میاید و میچرخد ، و مگر میتواند چنین نباشد زیرا ما چوگان تو هستیم . گوینده از نسبتی که گوی با چوگان برقرار میکند و انرا به حرکت درمیاورد ، برای بیان نسبت خود با فلک و جهان هستی ، استفاده میکند.
علیرضا دباغ (باران) در ۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۳۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۲:
به نظر من مصرع نخست
چنین صحیح و با معنا است:
هر که سودای تو دارد چه غم از هردو جهانش
و میبایست در هنگام خواندن این مصرع تاکید را بر "تو " قرار دهیم
تا احوالی که از چنان عاشقی گفته شده است بهتر درک شود
علیرضا دباغ (باران) در ۲ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۰۰:۳۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۳:
با سلام
به ساقی عزیز
دوبیتی که در توضیح اورده اید به شکل زیر درست است :
غافل ( غره) مشو که مرکب مردان مرد را
در سنگلاخ بادیه پی ها بریده اند
نومید هم مباش که رندان جرعه نوش
ناگه به یک خروش به منزل رسیده اند
و در کشکول شیخ بهایی میباشد و سروده ی اقای شهریار نیست
علیرضا دباغ (باران) در ۵ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ دی ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۲۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۸ - رسیدن خواجه و قومش به ده و نادیده و ناشناخته آوردن روستایی ایشان را:
آنچنان رو که همه زرق و شرست
از مسلمانان نهان اولیترست
بیت بصورت بالا صحیح است ولی در متن فعلی بجای زرق ( بمعنای ریا ، فریب ، نیرنگ ) ، به اشتباه رزق تایپ شده است .
علیرضا دباغ (باران) در ۵ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ دی ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۳۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۶ - رفتن خواجه و قومش به سوی ده:
زین سپس بستان تو آب از آسمان
چون ندیدی تو وفا در ناودان
متن صحیح چنان است که در بالا نوشته ام . درحالیکه در متن فعلی "بستان " به اشتباه ، پستان تایپ شده است
علیرضا دباغ (باران) در ۵ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ دی ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۳۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۶ - رفتن خواجه و قومش به سوی ده:
زین سپس "بستان " تو آب از اسمان چون ندیدی تو وفا در ناودان
بیت فوق بنحوی که در بالا نوشته ام صحیح میباشد ولی اشتباه بجای بستان ، پستان تایپ شده است.
علیرضا دباغ (باران) در ۸ سال قبل، یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۳۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹:
در بیت ششم ، کلمه صحیح " گزین " است و مصرع اول آن بشرح زیر میباشد :
ملکت و اسباب گزین ، ماه رخان شکرین