ح.ا.ا ا.ا.ه
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۴۵ دربارهٔ جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۶۵۴:
سلام علیکم
در خوانش جناب علی نظیری دو اشکال به گوشم خورد و به چشمم اومد.
یکی در بیت اول که «زانجا» رو آنجا گفتند.
ویکی در بیت آخر که «مَنیّ» رو مِنا خوندند.
فتاده اهل منا در پی منیّ و مقاصد..
یا اینطور 👇
فتاده اهل منیّ در پی منا و مقاصد
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۲ در پاسخ به گنگِ خواب دیده دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:
مخفف نام و نام خانوادگیه
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۴۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
دوستان هر جور که مایل هستید میتونید بخونید.
سخن شاعر گاهی تحمل چند قرائت رو داره.
سلیقه و خواست مخاطب هم از طرف شاعر مورد نظر بوده گویا.
این آیات قرآن نیست«نعوذ بالله» که لغت ها و اعراب درش مهم باشه.
هر کسی از ظن و سلیقه خودش(تاجایی که معنا و وزن رو خراب نکنه) میتونه یار غزل و شعر بشه!
برای سلیقه، استدلال نه نیازه نه مفید.
یا علی!
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۱۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۰:
برخی کلمات تاب تحمل بیش از یک معنا رو دارن مثل کلمه «باز» ک هم معنی گشوده میده در فارسی هم اسم یک پرنده ست و هم معنای دوباره داره.
برخی از مفاهیم و معانی هم با چندین کلمه میتونن خودشون رو ظاهر کنن. مثل شجاعت و دلیری بی باکی و...
ادیب سخنور از این قابلیت زبان استفاده میکنه و گاهی یک جمله یا یک‌بیت میتونن چند معنی داشته باشن و یا بک معنی داشته باشن ولی با تعابیر و کلمات مختلف.
پیدایش اختلاف نُسَخ نشان دهنده این انعطاف زبانی، در فارسی و عربی است.
هرکس تا جایی که به وزن و ساختار معنایی ابیات ضربه نزنه، میتونه به سلیقه خودش شعر رو لغت گذاری کنه و معنایی ک فکر میکنه مراد شاعر هست رو برداشت کنه.
بنظر بنده بیت آخر میتونه حتی سوالی باشه.
یعنی شاعر با حیرت از عشق و اشتیاق شدیدش به معشوق، این سوال رو مطرح میکنه ک مگر عشق و اشتیاق من به تو از بدو تولد و با شیر مادر به من داده شده ک حتی در پیری هم اینچنین مشتاق معشوقم؟؟؟
این سوال مبالغه در عشق رو میرسونه. و غیر از اون یک پیام عرفانی هم داره از عشقی الهی.
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۲۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۱:
به نظر بنده انعطاف زبان فارسی و قابلیت آن در اشعار شعرای بزرگ این مرز معنوی، خود زیبایی آفرین است و لذت بخش.
گر روزی یا از دوری، مهم آنچیزی ست که خواننده باید کسب کند و هر کسی با سلیقه خود در چارچوب زبان میتواند انتخاب کند.
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۲۸ در پاسخ به داود پورسلطان دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
نه عزیز
بدون علامت سوال هم معنای زیبایی داره
یعنی من میروم اما سبب رفتن من کشیدن اوست
از بیرون کسی ک میبیند رفتن مرا میبیند ولی نمیداند ک قلاب یار مرا میکشاند.
رشته ای بر گردنم افکنده دوست
میکشد هرجا که خاطر خواه اوست
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۱۵ در پاسخ به محمد خداوردی دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۷:
برخی دوستان «نظر» رو بمعنای وصال گرفتن
به نظر بنده میشه «جور در نظر» رو به معنای «ادا نشدن حق مطلب» معنی کرد.
یعنی اگر ما اجازه نظر به یار رو پیدا کنیم چون اهل نظر نیستیم نمیتوانیم حق مطلب رو ادا کرده و در نتیجه جور کرده ایم به تو و به خود
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۰۹ در پاسخ به نهاوندي دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۷:
به نظر من اینطور هم میشه خوند بیت دوم رو...
شوق است در ندیدن و جور است در نظر
هم جور به طاقت شوقت نیاوریم
...
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۳۰ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۲۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۷:
با سخن آغاز کرد و با سخن پایان داد.
واقعا زیباست...
علاوه بر لطافت و ظرافت هنری در چهارچوب های زبانی، به انسجام مفهومی و معنایی نیز دقت بشود.
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۳۰ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۱۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:
در معنای بیت اول این نکته به ذهن من میرسه
که اشاره ای بسیار لطیف به داستان معراج پیامبر صلی الله علیه و اله هست در این بیت.
جایی که ملَک مقرّب از راه می ایسته و به پیامبر عرض میکنه اگر بالا تر بیام ،پر و بالم میسوزد.
در معنی بیت...
اینقدر در آسمان عشق تو اوج گرفتم که پر و بالم را از دست داده م و هر چه میروم به انتها نمیرسم....
ح.ا.ا ا.ا.ه در ۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۳۰ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۰۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم!
به نظر بنده در بیت دوم این غزل کلمه آخِر، «احتیالی» است.
دو تا نکته باعث میشه تا من این نظر رو داشته باشم.
اول اینکه
کلمه «احتیال» زیبا است و محل استفاده زیادی ندارد. به کار بردن کلمات محجور ولی زیبا و‌پر معنی را از شخصی مثل سعدی انتظار داریم.
دوم‌اینکه
کلمه احتمال در بیت دیگری ذکر شده است.
و این تکرار از زیبایی کل غزل میکاهد.
واین از سعدی انتظار نمیرود.