پویان ساعدی
پویان ساعدی در ۴ ماه قبل، جمعه ۲۴ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۰۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹۰:
در عجبم از بعضی‌ها که معشوقِ موردِ خطاب در این اشعار را امامانِ معصوم و اولیای الهی می‌دانند، در حالیکه معشوق در این غزلیاتِ زیبا می‌تواند تمامِ افراد در تمامِ جهان باشد که به نوعی در بک رابطه‌ی عاشقانه‌اند.
پویان ساعدی در ۵ ماه قبل، جمعه ۳ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۳۳ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۲۱:
درود. استاد شجریان در یک کنسرت دیگر (سلیمانیه عراق) نیز این دوبیتی را با صدای بم و با هوای منحصر‌به‌فرد خوانده‌اند. روح باباطاهر و شجریان شاد.
پویان ساعدی در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۲ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۵۲ دربارهٔ فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » بخش دوم دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۵۶:
این شعرِ زیبا رو در نِیمه‌خوانی‌های جنوب ایران شنیدم. مخصوصاً با ریتم و هوای بوشهری که جای خودش رو داره. درود بر مردم پاک و خونگرم جنوب.
پویان ساعدی در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱:
ممنون از خانم فاطمه زندی بابت ترجمه. پیروز باشید.
پویان ساعدی در ۱۱ ماه قبل، شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
متاسفم که با وجود این همه نظرات و توضیحات در حاشیه این شعر بازهم عده‌ای بر این باور هستند که «چارده روایت» اشاره به چهارده معصوم یا چهارده فلان و بیسار ساختگی خودشان است.
پویان ساعدی در ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۲:
درود. باتوجه به نظمِ آوایی، ایهام و پرمحتوا بودنِ اشعارِ سعدی، مصرعِ یکم بیشتر احتمال می‌ره که بصورت «هرکه سودای تو دارد چه غم از هرکه جهانش» باشه.
از لحاظ آوایی: هرکه ..... هرکه
ایهام: هرکه جهانش دو معنی می‌تونه داشته باشه؛ ۱- هرکسی که جهان از آنِ او باشد ۲- هرکسی که او را بجهانی و طرد کنی.
در کل هرکدام از عبارات فوق را استفاده کنیم، چیزی زیبایی‌های این شعر عوض نمی‌شه.
پویان ساعدی در ۲ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۵۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷:
درود. من سال‌هاست از این سایت پربار استفاده می‌کنم و کمال تشکر را از دست‌اندرکاران آن دارم.
این اولین حاشیه من در این سایت است و امری که باعث شد اینجا حاشیه بگذارم این است که بعضی از دوستان به دلیلِ ناآگاهی، چنین اشعاری را به امامان و معصومین و غیره و ذلک نسبت می‌دهند؛ درحالیکه در دوران مولانا (و چه بسا شاعران دیگر)، تفکرات دینی حتیٰ به اکنون شبیه هم نبوده‌اند. کلمات و طرز تفکر مولانا خود فریاد می‌زند که این اوصاف تنها می‌تواند در مدح و ستایش «خداوند لایزال» باشد و هیچ بنده‌ی دیگری لایق این توصیفات نیست.