درفش
درفش در ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۲۴ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۵:
با سلام، در یک سایت اینترنتی بیت دیگری به این غزل اضافه شده. خواستم صحت آنرا بدانم:
همه شب بر آستانـــــــت شده کار من گدایی
به خدا که ایــــــــــن گدایی ندهم به پادشاهی
همه شب نهــاده ام سر چو سگان بر آستانت
کـــــــــــــه رقیـــــب در نیاید به بهانۀ گدایی
بــــــــــه طواف کعبه رفتم به حرم رهم نداند
که تو در برون چه کردی که درون کعبه آیی
درفش در ۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۲۴ در پاسخ به حبیب شاکر دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۲:
عالی درود بر شما
درفش در ۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۲۳ در پاسخ به صدرا فقیه دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۲:
بنظر بنده هم ازل درست تر است. در رباعی دیگری ایشان می گوید: اسرار ازل را نه تو دانی و نه من . . .
درفش در ۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۷ در پاسخ به مهرداد پارسا دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۲:
من گفته مهسا را تأئید می کنم. بخصوص در علوم فیزیک کوانتوم که دانشمندان فیزیک به مسائلی چون عدم قطعیت برخورد کرده اند. دایره یا نهادی که خیام از آن در این رباعی یاد می کند همان محدودیت های معرفتی نهادی انسان است و ساده ترین استعاره ای که آنرا بیان می کند اینست که "هیج انسانی با دستانش قادر به بلند کردن خود از زمین نیست"
درفش در ۲ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۲۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۳۵:
در ادبیات عامیانه میدانیم که، با عرض معذرت، عبارت "پدر سگ" برای توهین استفاده می شود . در این شعر "سگی" صفتی زشت تلقی شده و شاعر مردم را از داشتن چنین صفتی منع می کند. درست است که سگ حیوان مهربان و با وفایی است لیکن سگ هار هم داریم. همچنین در دیانت اسلام سگ حیوانی طرد شده است و مسلمانان آنرا نجس می دانند (البته در قرآن کریم چنین نیست و سگ اصحاب کهف همراه مؤمنین در غار بود). طبیعی است که شاعر هم که مسلمان است و واژه "سگی" را به معنای صفتی زشت بکار برده.
درفش در ۳ سال قبل، جمعه ۱۳ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۳۶ دربارهٔ شیخ بهایی » دیوان اشعار » مخمس:
در تمثیل "در اتش شدن پروانه" اگر با نگاهی هرمنوتیکی مورد تحلیل واقع شود، مقصود عارف وصل به ذات یگانه پروردگار عالم است. برای "فهم" ذات باریتعالی باید ذهن را از تمام ادراکات مفهومی تهی کرد. عارف مسلمان تلاش استعلایی را وا می نهد و کوتاه ترین راه رسیدن به مقصود را برمی کزیند: "فنا فی الله"
درفش در ۳ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴۸:
صورت بی صورت کنایه از ذات باریتعالی است. از انجا که انسان ظرفیت تحمل این صورت بی صورت را ندارد لاجرم آن ذات را "هست" میکند. این هست کردن در قالب جسمانیت کعبه می باشد. عارف این را میداند و در پی آن میرود تا در نهایت به ان بپیوندد.