آقا محمد در ‫۲ ماه قبل، جمعه ۸ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۰۴ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶:

عباراتی مانند «ای یار ناگزیر که دل در هوای توست» و «جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست» به نوعی بیانگر حالت «خودفراموشی» است؛ یعنی سعدی حاضر است هویت و مرزهای خود را از جانب معشوق (خدا) منحل کند تا احساس امنیت، تایید و معنا را تجربه کند. چنین وابستگی‌ای هم نشانه‌ای از جستجوی برای پر کردن خلاء عاطفی و هم مرحله‌ای از رشد شخصیت و شکل‌گیری هویت عمیق‌تر در دوره‌های نوجوانی و اوایل بلوغ است.

 

در عین حال، این نوع عشق می‌تواند در مواردی به وابستگی ناسالم و عدم توانایی در حفظ استقلال فردی منجر شود. بنابراین مهم است که در کنار تجربهٔ عشق و وابستگی، به پرورش هویت مستقل و مهارت‌های خودتنظیمی نیز توجه کرد تا از این دوگانگی به شکلی سالم بهره برد.

آقا محمد در ‫۲ ماه قبل، جمعه ۸ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۵۵ دربارهٔ جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۸۰۶:

جناب جامی، با به‌کارگیری مفاهیمی چون مسجد، قبله، محراب و عبادت، در واقع به جستجو برای یافتن نقطه‌ی اتکای روحی و معنوی در درون خویش می‌پردازد. این روند به عنوان یک فرآیند خودشناسی و هم‌آمیزی احساسات تعبیر می‌شود؛ که عشق معشوق نه تنها به عنوان نیرویی ظاهری بلکه به عنوان محرکی برای شکل‌گیری هویت و دستیابی به حس امنیت روانی در نظر گرفته می‌شود.

 

 تبدیل اعمال عبادی به ابزاری جهت نزدیک شدن به معشوق، نشانگر انتقال احساسات و نیاز به تکمیل درونی است. به عبارت دیگر، عشق در اینجا همانند پلی است که فرد را از حالت پراکنده و ناپایدار به سوی یک هویت متحد و معنادار سوق می‌دهد.

آقا محمد در ‫۳ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۵:

سلام ببخشید تقطیع این چجوریه؟میشه یه کوچولو راهنمایی کنید؟