امیر ش
ای تو در پیکار خود را باخته
دیگران را تو زخود نشناخته
منظور شاعر در اینجا از باختن خود به نکته جالبی اشاره می کند زیرا از لحاظ فلسفی باختن خود به خود نوعی تناقض است زیرا باختن نیاز به بازنده و برنده دارد و نمی شود که کسی خود را به خود ببازد ولی با تفحص در ادبیات کهن عرفانی متوجه می‌شویم که از این اصطلاح بارها استفاده شده منظور از باختن خودبه‌خود یعنی باختن خود عالی به مادیات و خود دانی!
همچنین در قرآن نیز به این موضوع اشاره شده در آیه ۱۹ سوره زمر و سوره ۸ �ن مطلب را می‌بینیم.
مولانا در جای دیگر می فرمایند:
در زمین دیگران خانه مکن
کار خود کن کار بیگانه مکن
کیست بیگانه؟ تن خاکی تو
کز برای اوست غمناکی تو
تا تو تن را چرب و شیرین میدهی
گوهر جان را نیابی فربهی
امیر ش در ۲ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۲ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۳۱ در پاسخ به منصور دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۱۳۵ - اطوار و منازل خلقت آدمی از ابتدا:
سلام. طبق مبانی عالی دینی و فلسفی، اینکه یکی فقیر باشه و یکی مرفه نافی عدل نیست..
این نافی عدل هست که، از کسی بیش از استعداد های داده شده بهش توقع و سوال و جواب بشه!
مرفه بودن و فقیر بودن و باهوش بودن و نبودن، نوعی اسباب آزمایش هست، و اون عکس العمل ماست که واقعیت وجودی مارو ظهور میده.
بحث عدل الهی مبحث عمیقی هست که اگر می خواید کامل متوجه بشید میتونید کتاب عدل الهی شهید مطهری رو مطالعه کنید.
امیر ش در ۲ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۲ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۲۶ در پاسخ به سلطانی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۱۳۵ - اطوار و منازل خلقت آدمی از ابتدا:
سلام. این ابیات نشان دهنده سیر تکاملی مادی انسان و در کنار اون میل معنوی به خداست که همیشه هست.. چه جامد باشی، چه نبات، چه حیوان..
خیلی جالبه که این شعر مولانا شبیه نظریه پیدایش حیات
امیر ش در ۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۰، ساعت ۱۰:۴۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۳۲ - تهدید فرستادن سلیمان علیه‌السلام پیش بلقیس کی اصرار میندیش بر شرک و تاخیر مکن:
ای تو در پیکار خود را باخته
دیگران را تو زخود نشناخته
شاعر در اینجا به نکته جالبی اشاره می کند، از لحاظ فلسفی باختن خود به خود نوعی تناقض است.
زیرا باختن نیاز به بازنده و برنده دارد و نمی شود که کسی خود را به خود ببازد.
ولی با تفحص در ادبیات کهن و عرفانی و قران متوجه می‌شویم که از این اصطلاح بارها استفاده شده و منظور از باختن خودبه‌خود، یعنی باختن *خود عالی* به *مادیات و خود دانی* است.
همچنین در قرآن نیز به این موضوع اشاره شده در آیه ۱۹ سوره زمر و سوره حشر این مطلب را می‌بینیم.
مولانا در جای دیگر می فرمایند:
در زمین دیگران خانه مکن
کار خود کن کار بیگانه مکن
کیست بیگانه؟ تن خاکی تو
کز برای اوست غمناکی تو
تا تو تن را چرب و شیرین میدهی
گوهر جان را نیابی فربهی