محمدرضا اسمعیلی
محمدرضا اسمعیلی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۰۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۷:
این شعر با آواز قمرالملوک وزیری و تار مرتضی‌خان نی‌داوود در آواز بیات اصفهان بسیار شنیدنی‌ست.
محمدرضا اسمعیلی در ۳ سال قبل، جمعه ۲۰ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۵۸ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۸:
درود بر شما
تفاسیر دوستان عزیز (حمیدرضا و حمید) نمیتواند درست باشد.
میتوان گفت مسئله ارتباط جنسی و نظر بازی با همجنس در ادبیات فارسی تقریبا با انتقال قدرت از بخارا به غزنین شروع میشود و این مورد تمایلات جنسی به جز موارد اندک در دربار سامانی وجود نداشت.با روی کار آمدن غزنویان و ارادت محمود به خلافت بغداد و قدرت گرفتن دوباره مذهب دیگر خبری از ورود زنان به مجالس شاه و بزم های اشراف نبود و پسران جوان و کم سن جایگزین زنان شدند.
مقصود رودکی در این شعر احتمالا باید از کنیزان یکی از درباریان بوده باشد زیرا شخصی تحت عنوان (میر ) اورا به علت شنیدن اشعار رودکی در وصفش به اصطلاح خوار میگیرد و کنیز آرزوی مرگ میر یا رهایی خود از دست او را میکند.
محمدرضا اسمعیلی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۳۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷:
به نظر بنده هم منظور خیام در این رباعی از محدث و قدیم دقیقا قرآن و خدا هستند.خیام چندین بار دیگر این گونه مسائل را بیان می کند:
فارق ز امید بخشش و بیم عذاب
آسوده ز خاک و باد و از آتش و آب
محمدرضا اسمعیلی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷:
قصریست که (تختگاه/یادگار/جامانده) صد جمشید است
بزمیست که وامانده صد بهرام است
زیرا در ادبیات ایران کسی که به کاخ های مجلل و با شکوهشان معروفند جمشید و کیکاووس و دارا هستند و انتخاب واژه بزم با روحیات و زندگی بهرام گور ارتباط بسیاری دارد.
البته هرچه باشد از زیبایی این رباعی کم نخواهد شد.