شروین خالو
شروین خالو در ۱ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۶:
ابیات و رباعیات خیام با جابه جایی یک ویرگول،،،معنی یا بهتر بگیم منظور شاعر ۱۸۰ درجه تغییر میکنه.مثلا در مصرع آخر اگر مکث رو بعد از «چنان» بکنیم میشه **کِش گذرانی گذرد** که «کِش»در اینجا معنی خوش میده و میشه= خوش گذرانی
حال اگر مکث را بعد از «کِش»بگذاریم و اینگونه بخوانیم:(چنان کِش،گذرانی گذرد!)
منظور این مصرع تغییر میکند و اینگونه به نظر میرسد که کلمه*کِش* به نحوه چگونگی صرف کردن عمر اشاره دارد و دیگر خوش گذرانی صِرف نیست و یک نوع مرام و مسلک زندگی کردن است،مثل درویشی یا قلندری.
حال اگر به جای ضمه زیر ( ِ) از زبرجد استفاده کنیم:
چنان کُش،گذرانی گذرد(بِکُش)
یا:
چنان کَش،گذرانی گذرد
این از انعطافیه که باستانی ترین زبان زنده حال حاظر جهان دارا میباشد.زیباست