ahad.r
ahad.r در ۲ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۰، ساعت ۰۴:۰۳ دربارهٔ قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۳۳:
در کتاب شرح دیوان شمس از آقای کریم زمانی، این بیت در ذیل توضیح یکی از ابیات، اینچنین نوشته شده:
توبه بر لب، سُبحه در کف، دل پُر از شوق گناه!
معصیت را خنده می‌آید ز استغفارِ ما !
ahad.r در ۲ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۵۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » در نیایش خداوند » بخش ۳ - سبب نظم کتاب:
همانا که در پارس انشای من
چو مُشک است کم‌قیمت اندر خُتن
خُتَن، شهری در ترکستان چین که مشک آن شهرت داشته؛ در مصراع دوم بیت، به فراوانی و ارزانی مشک در آنجا اشاره شده‌است و کم‌رونقی شعر فارسی در فارس که منبع ذوق و شعر بوده است.
بیت یادآور مَثَلِ عربی است:
اَزهَدُالناسِ فِی العالِم جیرانه ( بی‌اعتناترین مردم نسبت به عالِم، همسایگانِ اویند.)
مقتبس از بوستان سعدی به تصحیح غلامحسین یوسفی)
ahad.r در ۲ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۴۶ دربارهٔ سعدی » بوستان » در نیایش خداوند » بخش ۶ - حکایت:
مراحل سه‌گانه‌ی یقین:
علم الیقین _ عین‌الیقین _ حق‌الیقین
انسان گاهی از دیدن دود، پی به آتش می‌برد که این علم‌الیقین است
گاهی خودِ آتش را می‌بیند که این عین‌الیقین است
و گاهی دستی بر آتش می‌نهد و سوزندگی آن را احساس می‌کند که این حق‌الیقین است.
مقتبس از تفسیر نور ذیل آیه‌ی هفتم سوره‌ی تکاثر
ahad.r در ۲ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۰۴ دربارهٔ سعدی » بوستان » در نیایش خداوند » بخش ۵ - مدح محمد بن سعد بن ابوبکر:
بیت دوازده در تصحیح غلامحسین یوسفی چنین آمده:
غم از دشمن ناپسندت مباد
ز دوران گیتی گزندت مباد
ahad.r در ۲ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۰۲:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۰:
معنی بیت آخر از منظر دکتر برزگر خالقی:
حکایت با صبا گفتن: سخن با باد صبا گفتن، کنایه از کار بیهوده و بی‌فایده انجام دادن.
ای حافظ، به واسطه‌ی آتش عشق سراپایت چون آتش گرم و سوزان شده است ولی افسوس که در یار اثر نکرد و این مانند آن است که از بی‌وفایی گل نسبت به بلبل، با باد صبا سخن بگوییم که سودی ندارد و بی‌فایده است.