مهدی بایندری
مهدی بایندری در ۵ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۲۱ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۸۶:
مصرع اول را به این شکل نیز شنیده ام:
ای آنکه زبان دل لالان دانی
مهدی بایندری در ۵ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۰۰:۱۱ دربارهٔ عارف قزوینی » تصنیف‌ها » شمارهٔ ۵ - برای افتخارالسلطنه - دختر ناصرالدین شاه:
یک اشتباه فاحش که همیشه و از ابتدا در بازخوانی تصنیف سه گاه عارف صورت گرفته، موردی ست که در متن ذیل مطرح شده و دردناک تر آنکه، حقیر حتی در بعضی کتب مدعی موسیقیدانی! که در مورد تصانیف عارف هم اشاراتی داشته، بارها دیده ام که این بی سوادی خود را به عارف نسبت داده و اظهار تعجب می کنند که مثلا چرا ناگهانی ساختار ترانه عوض شده و سخیف شده!!! و فلان و بهمان!
در اجرای بخش دوم این تصنیف (بخشی که با ریتم 6/8 اجرا می شود)، یک اشتباه از ابتدای بازخوانی ها تا امروز صورت گرفته و آن مربوط به نحوه ی خواندن عبارات زیر است：
اگر درد من به درمان رسد چه می شد
شب هجر اگر به پایان رسد چه می شد
(الی آخر)
در دیوان عارف ترکیب پایانی بصورت "چه می شد" آمده، اما همه ی خواننده ها هنگام بازخوانی ها آن را بصورت "چه می شه" خوانده اند و عموما خرده بر آن گرفته اند که این ترکیب در دیوان اشتباها بصورت "چه می شـُد" ثبت شده است…!!!
حال آنکه همان که در دیوان عارف آمده صحیح است و فقط حرف "ش" در "می شد" نباید مطابق آنچه در نگاه اول بنظر می آید با ضمه خوانده شود، بلکه "ش" فتحه می گیرد و بصورت "چه می شـَـد" مشابه آنچه در لهجه ی قزوینی مورد استفاده است، خوانده می شود.
مراجعه شود به دیوان عارف چاپ برلین