گنجور

حاشیه‌گذاری‌های فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)


فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۳۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:

سعادت به گُلِ پُربار تشبیه شده است که خودِ گُل استعاره از چهره یِ  سرخ و خوش آب و رنگ است یا همان جوانی و شادابی. 

اکنون که گُلِ سعادتت پُربار است/....: حالا که جوان هستی و سرشار از زیبایی و طراوت هستی/...

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۴ در پاسخ به علی نهیل دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:

شادی و سعادت با خوردنِ مِی کامل نمی شود 

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۱۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۹ - حکایت در معنی ثمرات نکوکاری در آخرت:

جهان سوز را کشته بهتر چراغ?

 

 

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۴۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۸ - حکایت:

بگیر ای(کسیکه) جهانی(مردمِ یک کشور) به رویِ تو شاد /  جهانی(همه یِ دنیا), که شادی به رویِ تو باد

ای کسی که مردمِ کشوری بخاطرِ منشِ حکومتداری تو شاد هستند, امیدوارم که  همه یِ جهان را فتح کنی و همیشه شاد باشی!

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۴۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۷ - حکایت پدر بخیل و پسر لاابالی:

لطفا دوستان بیت زیر را معنی کرده و ارتباط معنایی با داستان را تبیین کنید:

کز این کم زنی بود ناپاک رو / کلاهش به بازار و میزر گِرو

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۲ در پاسخ به مهدی دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۷ - حکایت پدر بخیل و پسر لاابالی:

حمیدرضا محمدی, بنیانگذار وب گاه گنجور است.

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۲۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۶ - حکایت:

درِ معرفت بر کسانی است باز / که درهاست بر رویِ ایشان فراز

اهل دل و عرفان معمولا اوضاع مالی خوبی ندارند, دنیا رویِ خوش به ایشان نشان نمی دهد و ظاهرا به درهایِ بسته خورده اند

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۴ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۶ - حکایت:

به نظر هم انار و هم آتش می تواند باشد و می توان برداشت درست و زیبایی داشت

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۸ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۵ - حکایت:

استعاره از فرزند

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۷ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۵ - حکایت:

ممنونم

کاملا درست است

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۰۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۴ - حکایت:

۱. شنیدش یکی مردِ پوشیده چشم(نابینا, کور)

۲. بگفت ایزَدَت روشنایی دهاد: گفت: الهی که خدا چشمات رو شفا بده و بتونی دوباره ببینی!

۳. شب از نرگسش(چشم هایِ او) قطره(اشک) چندی چکید/ سحر دیده بَر کرد(بینا شد) و دنیا بدید

۴. که آن بی بَصَر(بی چشم, نابینا) دیده بَرکَرد(بینا شد) دوش(دیشب)

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

دلآرامِ حَی: ای دلبرِ سرشار از زندگیِ من

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

بنگاه  >>  بُن گاه >> جایِ ریشه >> خانه (یعنی جایی که آدم اونجا ریشه دارد.)

چقدر این زبانِ پارسی شیرین است و ما چقدر باید شکرگزار باشیم از اینکه پارسی زبان به دنیا آمده ایم.

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

گر او در خورِ حاجتِ خویش خواست

    جوانمردیِ   آلِ   حاتم   کجاست?

نمیگه حاتم, میگه آلِ حاتم, یعنی خانواده و طائفه یِ حاتم! در واقع حاتم طایی این بزرگی و اعتبار رو هم تنها برای خودش نمی خواسته و دوست داشته آن را  به اطرافیانش ببخشد که اونها هم لذت ببرند!

این ویژگی عاشقان و اهالیِ دل است که به فرموده خداوند همیشه زنده اند و نزدِ او روزی می گیرند!

حاتم طایی بیش از ۱۵ قرن پیش زندگی میکرده و شاید الان روزی هزاران بار به عنوان ضرب المثل بین عرب و عجم و یا حتی در همین اشعار سعدی نامش برده می شود, در حالیکه ما با اینکه زنده ایم نامی از ما نیست.

خدایا لذت عاشق شدن رو به همه یِ ما بچشان! آمین

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، پنجشنبه ۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۹ - حکایت حاتم طائی و صفت جوانمردی او:

به تک ژاله می ریخت بر کوه و دشت: عرق ریزانِ اسب در هنگام دویدن همچون باران و شبنم بر کوه و دشت می بارید

تو گفتی که ابرِ نیسان گذشت: سرعت و عرق ریزانِ اسب به بارشِ ناگهانی اردیبهشت ماه تشبیه شده است.

ابیات انصافا شاهنامه ای است!

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، پنجشنبه ۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۹ - حکایت حاتم طائی و صفت جوانمردی او:

بیچاره دلدل! قربانی سخاوت و کَرَم حاتم طایی  شد!

افراد سخیّ,  جوانمرد نیز هستند و کشتن چنین اسبی بدین خوبی که در حالِ خدمت کردن به حاتم بود از جوانمردی به دور است. لذا می توان گفت این داستان ساخته ذهن عوام است برای افسانه سازی از سخاوتِ حاتم طایی که تنها جنبه مثبت آن را در نظر گرفته و از جنبه منفی آن غافل بوده اند که سعدی آن را به نظم درآورده است.

همچنین;

یادِ رستمِ دشتِ گُردان و سرزمینِ گَوان  گرامی باد! که برای باز پس گرفتنِ رخش یک تنه واردِ سمنگان شد و گفت یا رخش, یا تابِ گرزِ گران ! و خُب چرا تهمینه دخترِ شاهِ سمنگان نباید عاشقِ چنین تَهَمتَنی نشود!

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، پنجشنبه ۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۲۲ در پاسخ به A M دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۸ - حکایت:

سپاس از رفعِ شبه ای که فرمودید!

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۲۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۳ - حکایت در معنی رحمت بر ضعیفان و اندیشه در عاقبت:

عیان کرده اشکش به دیباچه راز ( اشکِ دیباچه, رازش را عیان کرده)

دیباچه: رخساره, روی, صورت

راز: اینکه اربابِ قبلی خودش رو گدا درب خانه اربابِ جدید یافته بود.

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۲۸ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۳ - حکایت در معنی رحمت بر ضعیفان و اندیشه در عاقبت:

مگر می نترسی زِ تلخیِ خواست

مگر تویِ (توانگر) از تلخی و سختیِ نیازمندی و نیازمند شدن نمی ترسی? (که اینگونه بدرفتاری و ترشرویی می کنی?)

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۲۸ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۳ - حکایت در معنی رحمت بر ضعیفان و اندیشه در عاقبت:

مشعبد صفت, کیسه و دست پاک:

شبیه شعبده بازها  شده بود که همیشه دست و کیسه و کلاه شون خالی و پاکِ پاک است به این معنی که هیچی تویِ این کلاه و کیسه و دستشون نیست ولی یکدفعه خرگوش یا کبوتر ازش بیرون میاد! 

 

۱
۴
۵
۶
۷
۸
۱۵
sunny dark_mode