هله!ای ساقی جانها، قدح باده بمن ده

شیوه عشق نگه دار و حسن را بحسن ده

گر تو خواهی که فغان از دل ذرات برآید

شمع رخساره برافروز و سر زلف شکن ده

یک زمانی خبری گوی از آن شاهد جانها

صفت در گهربار بدریای عدن ده

هرکسی را ز شرابات مصفا قدحی بخش

چونکه نوبت بمن آید قدح دردی دن ده

سخنی گوی از آن یار دل افروز بعاشق

خبر باد بهاری بگلستان و چمن ده

می کمیاب بمن ده قدح ناب بمن ده

گل سیراب بمن ده خبر بت بشمن ده

قاسم از عشق تو مستست و در آن رو شده حیران

زلف از چهره برانداز و جهانی بفتن ده