بر کودکانم در حرم بده گوش

کز تشنگی دارند اضطرابی

ترسم زنند آتش به خانمانت

گر برکشند آه از دل کبابی

زاری کنم هرچند در بر تو

بر من نمی‌گویی چرا جوابی

کردی هدف بر ناوک ملامت

تا چند غافل از صف حسابی

نه بر دل غمگین بود توانی

نی بر تن افسرده مانده تابی

در این زمین کاری به کس ندارم

داری چرا در کشتنم شتابی

ای سنگدل تا کی دلت سیاه است

بیدار شو ظالم اگر به خوابی

از حق پیغمبر نما رعایت

گر خصم اولاد ابوترابی

روز جزا با دوستان همدم

آسود و وارسته از عذابی