خدایگان صدور زمانه، مجد الملک

زهی متابع درگاه تو سپهر برین

توئی که انجم و افلاک را ز رفعت و قدر

ملازم در جاه و جلال تست چنین

که سر ز خط تو برداشت چو نقلم که بنانت

باب تیره فرودش نبرد خوار و حزین

چو روزگار که مقصود جنبش فلک اوست

نهاد بر خط امرت باختیار جبین

عجب نباشد اگر لاجورد گردون را

قضا بخاتم امر تو در کشد چو نگین

بمسند تو که تعظیم دین و دولت ازوست

که سعد چرخ که در سیر اوست دولت و دین

اگر ز چنبر حکم تو بگذرد چو رسن

سیاست تو بچاهش فرو برد بزمین

ز بحر موج ضمیرم کنار بحر محیط

شود چو دامن مدح تو پر ز در ثمین

مرا چو مرشد عقل اندرین تمنا دید

که بود بر سر راهم چو چشم حادثه بین

چه گفت، گفت که دست از رکاب خواجه مدار

که اهل فضل و هنر را هم اوست حبل متین

همیشه تا نبود بی زمین نظام جهان

همیشه تا نبود بی مکان قرار مکین

ترا و نسل ترا باد در زمان و مکان

خدای عزوجل ناصر و مغیث و معین