گنجور

 
صائب تبریزی

کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟

از خط جام، حلقه کنم نام عقل را

عمری که در ملال رود در حساب نیست

چون بشمرم ز عمر خود ایام عقل را؟

تفسیده تر ز ریگ روان است مغز ما

ضایع مساز روغن بادام عقل را

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode