ز فروردین شد شکفته چمن

گل نوشد زیب دشت و دمن

بهار آمد با گل و سنبل

ز بیداد گل نعره زد بلبل

دل بلبل نازک است ای گل

دل او را از جفا مشکن

بهار از گل سایبان دارد

دریغا کز پی خزان دارد

دلم گشت از چرخ بوقلمون

چو جام می ‌لب به لب پرخون

شد از ستمت

ز دست غمت

مجنون دل من

محزون دل من

نگارا رحمی نما به چشم ترم

که‌ من از زلفت بتا شکسته‌ترم

اگر بردم جان از غم دوران

ز درد فراق تو جان نبرم

عزیز دلم بت چگلم آبروی چمن

بهار مرا خزان منما نازنین گل من