ترک چشمش ار فتنه کرد راست

بین دو صد از این (خدا) فتنه، فتنه خواست

ای صبا زبردست را بگوی

دست دیگری (خدا) روی دست‌هاست

حرص بین و آز

پنجه کرده باز

(خدا پنجۀ قضاست

امان پنجۀ قضاست)

ما خرابیم چو صفر اندر حسابیم

چو صید اندر طنابیم

جهان را برده آب و ما به خوابیم

همه بدخواه خود از شیخ و شابیم

***

***

در حقوق خویش نعره‌ها زدیم

کس نگفت که این (خدا) ناله از چه جاست

هان چه شد که فریاد می‌کند

پس حقوق بین الملل کجاست؟

سر به سر جهان

برده رایگان

تنگ دیدگان

بین طمع که باز چشمشان به ماست

(خدا! چشمشان به ماست

جانم چشمشان به ماست)

ما چه هستیم

عجب بی پا و دستیم

ز نادانی و غفلت زیر دستیم

به رغم دوست با دشمن نشستیم

فکر خود کنید ملت ضعیف

کاین همه هیاهو سر شماست

هر که بهر خویش تیشه می‌زند

«ویلهلم» و «ژرژ» یا که «نیکلا»ست

مانده در کمند

ملتی نژند

خدا! مرغ و کیمیاست

مرغ و کیمیاست

وقت جوش است

چه شد دل پرده‌پوش است

به بیع قطع، ایران در فروش است

ز دشمن پر سرای داریوش است

کفر و دین به هم در مقاتله است

پیشرفت کفر در نفاق ماست

کعبه یک، خدا یک، کتاب یک

این همه دوئیت کجا رواست

بگذر از عناد

باید این که داد

خدا! دست مصطفی است

امان! دست مصطفی است

وقت کار است

دل از غم بی‌قرار است

مرا زین زندگی ای مرگ عار است

غمش چون کوه و عارف بردبار است