1. “یکدو سه ” باید به صورت ” یک دو سه “نوشته شود.
   —
   پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

   Comment by مهرداد — آذر ۱۸, ۱۳۸۷ @ ۹:۰۹ ب.ظ

2. -
   هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
   روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت
   اگر معنی این بیت به خود خیام برمیگردد نشان وارستگی قابل توجه اوست کم کسی میتواند چنین ادعائی بکند
   تنها عارف وارسته ممکنست از بند گذشته وآینده آزاد باشد و لحظات با ارزش عمررا هدر ندهد ودریابد
   در بیت اول رباعی باز به ناپایدلری عمر اشاره شده است

   Comment by ف-ش — آذر ۲۹, ۱۳۸۸ @ ۶:۱۴ ق.ظ

3. “مرا” به نظرم در این رباعی مهمه. خیام ابتدا نظرش رو درباره‌ی عمر و دنیا می‌گه و بعد تاکید می‌کنه که غصه‌ی گذشته و آینده رو نمی‌خوره.خودش رو محور قرار می‌ده و نظرش رو می‌گه.

   Comment by آرش — بهمن ۲۲, ۱۳۸۸ @ ۱:۱۱ ق.ظ

4. همین‌طور… یک دو سه و آب و باد برای گذر عمر… به نظرم با محیط یکی شده یا در حیات حل شده! گذر عمرش رو با باد و آب روان یکی دونسته.بسیار جالبه.

   Comment by آرش — بهمن ۲۲, ۱۳۸۸ @ ۱:۱۶ ق.ظ

5. آیا زمان پیمانه ای است که هستی در ان جریان دارد ،
   یا اینکه زمان در هستی جریان دارد؟
   بعبارت دیگر : هستی (ماده) =زمان (مکان)؟
   آیا هستی توصیف زمان-مکان است و بر عکس؟

   Comment by hooshang haghbin — فروردین ۵, ۱۳۹۰ @ ۱۱:۳۹ ق.ظ

6. نوبت به فارسی می شود واره و ان پسوند واره مثل ماهو اره نیست واره دری و پهلوی هم هست در میان مناطقی که دامپرور هستند خانواده هایی که دام هایشان شیر کافی برای مصرف یک روز خانواده را تولید نمی کنند برنامه شیر واره می گذارند و هر چند خانواده شیر های گاو هایشان را روی هم می ریزند و هر روز یک خانواده ان را می برد و این لغت پهلوی در لری باقی مانده است ، پر اشکار است که واره با بار یعنی مرتبه پیوندی دارد

   Comment by امین کیخا — خرداد ۱۵, ۱۳۹۲ @ ۳:۰۰ ب.ظ

7. .
   با سلام و عرض خسته نباشید .

   حقیر در خوانش وزن مصراع سوم، شدیدا”، دچار اشکال شده ام .

   هیچ جوره هم نه می توانم تقطیع کنم و نه منبع موثق دیگری در دسترس

   دارم .

   لطفاً، خود حضرت تان یکبار به دقت مرور فرمایید .
   .
   .
   با مهر .” آگاه ” .

   Comment by بختیاربختیاری — مهر ۲۸, ۱۳۹۴ @ ۳:۱۹ ب.ظ

8. با سلام خدمت جناب بختیاری
   قطعا در مصرع سوم کلمه ی (این) جا افتاده

   هرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

   Comment by شجاع الدین شقاقی — مهر ۲۹, ۱۳۹۴ @ ۱۲:۵۶ ب.ظ

9. با سلام

   در مصرع سوم قطعا کلمه ی (این) جا افتاده است

   هرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

   Comment by شجاع الدین شقاقی — مهر ۲۹, ۱۳۹۴ @ ۱۲:۵۹ ب.ظ

10. دوروز رو مشدد بخونید
    دور روز

    Comment by ATA — مهر ۱۳, ۱۳۹۵ @ ۹:۰۰ ق.ظ

11. ماشالله به سوات!دو روزو باید مشدد بخونیم؟خخخخخخ

    Comment by قباد — بهمن ۲۰, ۱۳۹۵ @ ۷:۲۸ ب.ظ

12. فکر میکنم مصراع سوم در یکی از اشکال زیر درست باشد:
    هرگز غم این دو روز مر یاد نگشت
    یا
    هرگز غم این دو روز در یاد نگشت

    Comment by امید حق پرور — تیر ۱۸, ۱۳۹۶ @ ۲:۵۲ ب.ظ

13. هرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

    Comment by حسین — اسفند ۲۷, ۱۳۹۶ @ ۲:۱۳ ب.ظ

14. هرگز «غمِ» این دو روز مرا یاد نگشت
    روزی که «نیامده‌»ست و روزی که «گذشت»
    ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
    ▣ زوم شاعر روی کلمه ی «غم» است . البته آدمی از غم و غصه خوردن ناگزیر است ولی می تواند غمی را که مربوط به زمان «گذشته» است را مدیریت کند چون از آن فاصله گرفته است و به غصه های مربوط به زمان «آینده» هم فکر نکند چون از مسیر حرکت آن غصه ها بی خبر است . خیام ، این توانایی را به خود نسبت می دهد .
    ▩ احمد آذرکمان ۵ مهر ۱۳۹۷

    Comment by احمد آذرکمان — مهر ۵, ۱۳۹۷ @ ۸:۴۰ ب.ظ

15. به نظر من با یک مکث کوتاه پس از هرگز (سکوت سیاه در ریتم ۶/۸) و تأکید بر واژه «دو»، خوانش مصراع سوم روانتر از آنگونه جناب داوود ملک زاده گرامی خوانده می گردد، و نیز نیازی به اضافه کردن «این» و یا مشدد کردن «دو روز» نیست.
    هرگز…، غمِ «دو» روز مرا یاد نگشت…
    با احترام به آقای ملک زاده و سپاس از زحماتشان

    Comment by حمید رضا۴ — مهر ۶, ۱۳۹۷ @ ۹:۰۸ ب.ظ

16. چند اشکال در این رباعی وجود دارد که سبب میشود انتساب آن را به خیام مورد تردید قرار دهیم. اولین اشکال مربوط به وزن مصرع سوم است که خواننده را ناگزیر میکند در هنگام خوانش شعر بین کلمات دو و روز مکث و توقف کند، مکث زایدی که باید آن را از نوع سکته قبیح در شعر به شمار آورد. دومین اشکال مربوط به همین مصرع و کلمات به کار رفته در آن است. گویا قصد شاعر این بوده است که بگوید: هرگز غم این دو روز در خاطر من نماند (یا چیزی شبیه به این)؛ ولی آیا از کلمات به کار رفته در این مصرع این معنی برداشت میشود؟ سومین اشکال مربوط به تکرار قافیه در مصرع اول و چهارم است که در هر دو مصرع کلمه گذشت، دقیقا به یک معنی، تکرار شده است.

    Comment by ساکت — شهریور ۱۱, ۱۳۹۸ @ ۱:۲۳ ب.ظ

17. واقعا اینایی ک اینجا حاشیه نویسی کردن چیزی از ادبیات میفهمن؟ شعر درست نمیتونن بخونن حتی معنی رو درست نگرفتن بعد میان رو مصرع سوم ایراد میزارن ی عده هم باز میان اصلاحش میکنن میگن این باید بزاری. خدایااااا چرااا اخههه ایناااا کی بوووودن دیگه. وقتی سیستم اموزشی کشور ی جوریه ک افراد با توانایی کمتر میرن رشته انسانی تهش میشه این

    Comment by حسین — شهریور ۱۶, ۱۳۹۸ @ ۲:۱۷ ق.ظ

حاشیه بنویسید

خوراک حاشیه‌های این شعر را با این نشانی به خبرخوان خود اضافه کنید.