گنجور

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۹۶

 

بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی

چون گذری بر سر کویش، پای نکو نه که نلغزی

حدثنی صاحب قلبی، طهر لی جلدة کلبی

اضحکنی نور فوادی، اسکرنی شربة ربی

وز در بسته چو برنجی، شیوه کنی زود بقنجی؟!

[...]

مولانا
 
 
sunny dark_mode