خیالی بخارایی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

ای دوست کسی که عشق در سر دارد

دایم دل غمدیده منوّر دارد

آسودهٔ هر دو عالم آمد به یقین

در لنگر عشق هرکه لنگر دارد