اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب التاسع: فی السفر و الوداع » شمارهٔ ۱۷

چون نیست [امید] خلق بر وفق مراد

آن به که رها کنیم با خلق عَناد

کس را چه خبر از آنچ در آخر کار

فاسق به صلاح آید و زاهد به فَساد