ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۵

باشد به مثل گر حاتم طی

آن طبع که سرکشست کی گیرد کی

هرگاه که ابر کرمش ریزش کرد

بنگر که چگونه می جهد برق ازوی