ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۴

شیطان نامی که شد غمش قاتل من

پابسته او شد دل بی حاصل من

گویند که شیطان نکند رو در دل

بس چون شیطان گرفت آخر دل من