ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۶

خورشید من آن جهان به رویش روشن

هردم جایی کند چو خورشید وطن

مردم همه از گردش گردون نالند

وز گردش آفتاب می نالم من