صفای اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

پرسی از من که مست یا هشیاری

آری مستم باده پرستم آری

عمریست که مست و محو و حیران توام

من روی ترا سیر ندیدم باری