جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

آن ماه که آفتاب نامست رخش

وندر ره عقل و هوش دامست رخش

دیدم رخ اوی و عکس خورشید در آب

معلوم نمیشد که کدامست رخش