جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

زاواز خوش تو عقل مدهوش شود

وز دل همه درد و غم فراموش شود

چون وقت سماع درج لب بگشائی

مانند صدف همه تنم گوش شود