ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۷

هر شاه و گدا که رخ نماید برود

هر نیک و بدی که پیشت آید برود

چون شادی وقت پایداری ننمود

گر هست غم آن نیز نپاید برود