ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۷

تا در تن من هیچ رگ و پی باشد

اندر رگ من بجای خون می باشد

مستی نتوان زد ز می نسیه خلد

بر نقد زنم که داند آن کی باشد