ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۶

گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت

در ملک چمن بخسروی رخ افروخت

زر را چو به پیکان دو سر جمع آورد

زان بر سر دست خود بمسمارش دوخت