ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست

و آن نیز بخاک رفت کز باد بزیست

چون میگذرد عمر بشادی و بغم

من بنده آنک از غم آزاد بزیست