قصاب کاشانی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۷

چون قلم روزی که می‌بستم میان خویش را

وقف شرح دوستی کردم زبان خویش را

گر به خود می‌داشتم دست تسلط در جهان

نوبت اول نمی‌دادم امان خویش را