جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » قطعات » شمارهٔ ۱۷

اگر ز سهم حوادث مصیبتی رسدت

درین نشیمن حرمان که موطن خطر است

مکن به دست جزع خرقه صبوری چاک

که فوت اجر مصیبت مصیبتی دگر است