کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

بر گوش رسد همی نوا خوانی دل

جان بی خبر است از غم پنهانی دل

از سوز درون هیچ نگویم لیکن

از چهره عیانست پریشانی دل