قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۱

ننمود ز جیب آسمان، سینه صبح

بشکست مگر کلید گنجینه صبح؟

از بس که گریست چشم قدسی، گویا

زنگار گرفت امشب آیینه صبح