کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۲۷

در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی

کی چون سر زلف تو نگون آمدمی؟

گر عارض تو مرا بخود ره دادی

چون خط تو از پوست برون آمدمی