کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۸

در پنجه شدم با قدح مرد گرای

تا کرد چنانم که نجنبم از جای

با ساغر باده در کمر دست که کرد

کورانه بعاقبت در آورد از پای؟