کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۶۲

آن روی ترا هر که ز ناگه دیده

در تاب رخ تو کرده گمره دیده

تو دیدۀ بنده یی اگر کوتاهی

بسیار بود مردم کوته دیده