کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۹

هر شب ز غمت تازه عذابی بینم

در دیده بجای خواب آبی بینم

وان دم که چو نرگس تو خوابم ببرد

آشفته تر از زلف تو خوابی بینم