کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۴

یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک

وان سیمین وی چگونه بپذیرد خاک (؟)

.....خدایا گنهش

چون رفت بیک بارگهی اندر خاک (؟)