کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۴

ای دوست بیکباره ره ناز مگیر

هر لحظه بهانه یی نو آغاز مگیر

هر چند که مقصودی از آن حاصل نیست

پیغام دروغ هم ز من بازمگیر