کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۶

کس در غم نیستی نماند همه عمر

باشد که بکام بگذاراند همه عمر

آتش نه نخست زاد در سوخته یی؟

بس اطلس آتشی دراند همه عمر