کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۱

یارم بسخن دوش همی سفت شکر

زوگوش بخروار همی رفت شکر

گفتم که چه چیزست بدین شیرینی؟

پسته بدلی شکسته میگفت ، شکر