کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۶

هر بد که زگردش زمن می آید

سبحان الله نصیب من می آید

این گریۀ من نه بهر بیمست و امید

بر خویشتنم گریستن می آید